Położona w zakolu Dniestru miejscowość była przed wojną niemalże rajem: wille, pensjonaty, piękne plaże, przejrzysta woda, a do tego śródziemnomorski klimat!
To dzięki niemu z powodzeniem hodowano tu wiele gatunków roślin, nawet egzotycznych jak pomarańcze, melony, arbuzy czy ryż. Corocznie organizowano tu ogólnopolskie święto winobrania. W sezonie nie trzeba było specjalnie szukać rozrywki – na porządku dziennym były dancingi czy koncerty pod gołym niebem. Kwitło również życie kulturalne.
W Zaleszczykach wypoczywali artyści i politycy z pierwszych stron gazet jak sam Józef Piłsudski. W sezonie do miasta można było dojechać bezpośrednio z Warszawy, Krakowa i odległej Gdyni, co znacznie podnosiło jego rangę.
Film: AkiSel
Tak było do wybuchu II wojny światowej. Po 17 września 1939 roku kurort należał do Związku Sowieckiego. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w 1941 roku NKWD zatopiło w Dniestrze wagony z więźniami z Czortkowa i Kołomyi, mordując w ten sposób setki ludzi. Do dzisiaj nie wiadomo, ile osób straciło życie.
Przez kolejne trzy lata nad Zaleszczykami powiewała flaga ze swastyką, aby w wyniku ofensywy Armii Czerwonej, ustąpić czerwonym sztandarom z sierpem i młotem. Powtórne wkroczenie Sowietów do miasta kładzie kres kurortowi.
Aby zrobić miejsce na pomnik Lenina, wyburzony zostaje barokowy ratusz, całkowitej lub częściowej rozbiórce poddawane były wille i pensjonaty, niszczono słynne plaże i ogrody, wycinano plantacje melonów, cytrusów i winorośle.
Obrazu zniszczenia dopełnia dewastacja i zamienienie w magazyn nawozów, stajnię i toalety zabytkowego kościoła św. Stanisława.